Auf Wiedersehen Berlin! Ich werde dich vermissen…
Door: tompeters
Blijf op de hoogte en volg Tom
13 Februari 2011 | Nederland, Thorn
Beste lezers,
In vergelijking met andere zondagen waarop ik mijn nieuwe bijdrage aan mijn waarbenjij.nu leverde, is er vandaag eigenlijk maar één ding anders: ik ben weer terug in Nederland. Na 5 ½ maand ben ik weer in mijn ‘’echte’’ (t)huis, Thorn. Wat mij de afgelopen anderhalve maand nog heeft beziggehouden, vertel ik nu.
Na een zeer welkome kerstvakantie in december volgde het inluiden van het nieuwe jaar in Berlijn, zoals al in het vorige verslag vermeld. Van tevoren maakte ik me een beetje zorgen dat de maand januari niet zoveel spektakel meer zou brengen in verband met de aanstaande presentaties, essays en tentamens. Ik had beter moeten weten, want ook het deel van mijn hersenen dat zonder meer altijd ‘’DOEN’’ zegt tegen uitgaan, werd op zijn wenken bediend. Het werd niet alleen uitgaan met de gebruikelijke groep, ook 2 klasgenoten die ik in september al had bezocht in Dublin, Koen en Guido, kwamen langs. ’t Was een erg gezellig weekend en de nodige liters bier werden geconsumeerd. Ook is er natuurlijk geen betere ambassadeur van een lekkere malse Wienerschnitzel dan ik, en dat hebben ze geweten. Onder mijn Berlijnse vrienden stond ik sowieso al bekend als de ‘’schnitzel-man’’ en die naam heb ik ook dat weekeinde eer aan gedaan.
Naarmate de tijd vorderde kwam ook het einde van de uitwisseling in zicht. De gedachte aan het feit dat ik de doordeweekse schooldagen ’s avonds weer in het saaie Thorn zou moeten doorbrengen zorgde voor een nog grotere drang om te genieten van mijn laatste periode in de Duitse hoofdstad. Vaak is mij gevraagd of ik niet langer had willen blijven, maar op dit moment vind ik dat nog lastig te beoordelen. Toen mijn ouders me gisteren kwamen ophalen had ik een dubbel gevoel: aan de ene kant vond ik het goed geweest en was ik wel weer aan thuis toe. Aan de andere kant zou ik mijn vrienden erg gaan missen. Want dat zijn het. Ik heb tijdens mijn tijd in het buitenland veel verschillende mensen leren kennen uit allerlei landen. Uiteraard is slechts een klein deel hiervan echt ‘’vriend’’ geworden, maar dan wel een echt goede. Er staan al een aantal trips gepland om hen op te zoeken, waaronder bijvoorbeeld naar Boedapest en Brussel. In de zomervakantie zal ik met 3 Nederlandse vrienden afreizen naar Gran Canaria, niet toevallig omdat ik ook daar mensen wil bezoeken. Niet alleen op sociaal gebied was Berlijn voor mij een wijze les. Ik heb ook leren koken, de was leren doen en leren communiceren in andere culturen en talen. Ook heb ik enkele handige tips gehoord die ik al opsomde in een eerder verslag, maar ook andere zoals niet oversteken bij rood licht omdat de politie hier zeer streng op controleert en niet illegaal downloaden omdat ook dat nauwkeurig in de gaten wordt gehouden door de overheidsdiensten. Van enkele mensen heb ik zelfs gehoord dat ze iemand kenden die een boete van maar liefst enkele duizenden euro’s had gekregen. Die besteed je toch liever anders!
In één woord samenvatten kan ik de uitwisseling niet. Als ik op de periode terugkijk schieten zó veel woorden me te binnen: Salsa dansen met Spanjaarden, zelf koken, leren, Duitse pünktlichkeit, bureaucratie, uitgaan, mensen ontmoeten, stijfheid, gelimiteerd internet, döner… en zo kan ik nog wel even blijven doorgaan. Sommige woorden dienen echter enige uitleg. Over bijvoorbeeld de bureaucratie heb ik al uitgebreid mijn verontwaardiging uitgesproken, over gelimiteerd internet en Duitse stijfheid nog niet. Als iemand me een Youtube-filmpje wilde doorsturen was het vaak ‘’niet beschikbaar in mijn land’’ en af en toe kon ik me wel eens ergeren aan de Duitse stijfheid als er volgens henzelf iets niet goed in bv. het openbaar vervoer. Een ander apart aspect waar veel Duitsers een handje van hebben is het terugpraten in het Engels als je net probeert in je beste Duits iets uit te leggen. Heel irritant, zeker als je naar hun land bent gekomen om de taal te leren. Gelukkig doet niet iedereen het, en kan ik met een tevreden gevoel concluderen dat mijn Duits wel degelijk verbeterd is!
De overheersende gevoelens zijn echt positief. Wat ik ontzettend ga missen zijn de döner, het ‘’wat-zal-ik-vanavond-eens-gaan-doen-want-ik-bevind-me-in-een-wereldstad-gevoel,’’ de 6 bier bij de Lidl voor 1.69, schnitzel, het uitgaan, de makkelijke examens, de vrijheid en natuurlijk mijn vrienden…
Hopelijk hebben jullie door mijn verslagen ook een beetje een andere blik gekregen op onze Oosterburen, omdat ik nog steeds vaak het vooroordeel over ‘’het grijze, saaie Duitsland’’ hoor. Niets is echter minder waar. Ik kijk echt terug op een super tijd!
In my famous last words wil ik jullie graag bedanken voor het trouw lezen van mijn verslagen. Het voelt altijd goed om reacties te krijgen en te weten dat überhaupt iemand leest wat ik schrijf. Bedankt daarvoor! Verder wil ik even zeggen dat ik dit blog online laat staan, omdat ik zeer waarschijnlijk wel nog eens voor een tijd naar het buitenland ga. Zo kan ik jullie ook in de toekomst op de hoogte houden van mijn belevenissen. Als iemand ooit een keer Berlijn wil bezoeken (tip: doen) dan kun je mij altijd raadplegen!
Auf Wiedersehen und bis bald!
P.s.: Als iemand ooit mijn eerste tv-optreden op de Duitse televisie bij RTL terug heeft gevonden, laat het me dan weten a.u.b! Wie weet wordt het filmpje waarin ik 3 sauzen moest beoordelen mijn grote doorbraak…
In vergelijking met andere zondagen waarop ik mijn nieuwe bijdrage aan mijn waarbenjij.nu leverde, is er vandaag eigenlijk maar één ding anders: ik ben weer terug in Nederland. Na 5 ½ maand ben ik weer in mijn ‘’echte’’ (t)huis, Thorn. Wat mij de afgelopen anderhalve maand nog heeft beziggehouden, vertel ik nu.
Na een zeer welkome kerstvakantie in december volgde het inluiden van het nieuwe jaar in Berlijn, zoals al in het vorige verslag vermeld. Van tevoren maakte ik me een beetje zorgen dat de maand januari niet zoveel spektakel meer zou brengen in verband met de aanstaande presentaties, essays en tentamens. Ik had beter moeten weten, want ook het deel van mijn hersenen dat zonder meer altijd ‘’DOEN’’ zegt tegen uitgaan, werd op zijn wenken bediend. Het werd niet alleen uitgaan met de gebruikelijke groep, ook 2 klasgenoten die ik in september al had bezocht in Dublin, Koen en Guido, kwamen langs. ’t Was een erg gezellig weekend en de nodige liters bier werden geconsumeerd. Ook is er natuurlijk geen betere ambassadeur van een lekkere malse Wienerschnitzel dan ik, en dat hebben ze geweten. Onder mijn Berlijnse vrienden stond ik sowieso al bekend als de ‘’schnitzel-man’’ en die naam heb ik ook dat weekeinde eer aan gedaan.
Naarmate de tijd vorderde kwam ook het einde van de uitwisseling in zicht. De gedachte aan het feit dat ik de doordeweekse schooldagen ’s avonds weer in het saaie Thorn zou moeten doorbrengen zorgde voor een nog grotere drang om te genieten van mijn laatste periode in de Duitse hoofdstad. Vaak is mij gevraagd of ik niet langer had willen blijven, maar op dit moment vind ik dat nog lastig te beoordelen. Toen mijn ouders me gisteren kwamen ophalen had ik een dubbel gevoel: aan de ene kant vond ik het goed geweest en was ik wel weer aan thuis toe. Aan de andere kant zou ik mijn vrienden erg gaan missen. Want dat zijn het. Ik heb tijdens mijn tijd in het buitenland veel verschillende mensen leren kennen uit allerlei landen. Uiteraard is slechts een klein deel hiervan echt ‘’vriend’’ geworden, maar dan wel een echt goede. Er staan al een aantal trips gepland om hen op te zoeken, waaronder bijvoorbeeld naar Boedapest en Brussel. In de zomervakantie zal ik met 3 Nederlandse vrienden afreizen naar Gran Canaria, niet toevallig omdat ik ook daar mensen wil bezoeken. Niet alleen op sociaal gebied was Berlijn voor mij een wijze les. Ik heb ook leren koken, de was leren doen en leren communiceren in andere culturen en talen. Ook heb ik enkele handige tips gehoord die ik al opsomde in een eerder verslag, maar ook andere zoals niet oversteken bij rood licht omdat de politie hier zeer streng op controleert en niet illegaal downloaden omdat ook dat nauwkeurig in de gaten wordt gehouden door de overheidsdiensten. Van enkele mensen heb ik zelfs gehoord dat ze iemand kenden die een boete van maar liefst enkele duizenden euro’s had gekregen. Die besteed je toch liever anders!
In één woord samenvatten kan ik de uitwisseling niet. Als ik op de periode terugkijk schieten zó veel woorden me te binnen: Salsa dansen met Spanjaarden, zelf koken, leren, Duitse pünktlichkeit, bureaucratie, uitgaan, mensen ontmoeten, stijfheid, gelimiteerd internet, döner… en zo kan ik nog wel even blijven doorgaan. Sommige woorden dienen echter enige uitleg. Over bijvoorbeeld de bureaucratie heb ik al uitgebreid mijn verontwaardiging uitgesproken, over gelimiteerd internet en Duitse stijfheid nog niet. Als iemand me een Youtube-filmpje wilde doorsturen was het vaak ‘’niet beschikbaar in mijn land’’ en af en toe kon ik me wel eens ergeren aan de Duitse stijfheid als er volgens henzelf iets niet goed in bv. het openbaar vervoer. Een ander apart aspect waar veel Duitsers een handje van hebben is het terugpraten in het Engels als je net probeert in je beste Duits iets uit te leggen. Heel irritant, zeker als je naar hun land bent gekomen om de taal te leren. Gelukkig doet niet iedereen het, en kan ik met een tevreden gevoel concluderen dat mijn Duits wel degelijk verbeterd is!
De overheersende gevoelens zijn echt positief. Wat ik ontzettend ga missen zijn de döner, het ‘’wat-zal-ik-vanavond-eens-gaan-doen-want-ik-bevind-me-in-een-wereldstad-gevoel,’’ de 6 bier bij de Lidl voor 1.69, schnitzel, het uitgaan, de makkelijke examens, de vrijheid en natuurlijk mijn vrienden…
Hopelijk hebben jullie door mijn verslagen ook een beetje een andere blik gekregen op onze Oosterburen, omdat ik nog steeds vaak het vooroordeel over ‘’het grijze, saaie Duitsland’’ hoor. Niets is echter minder waar. Ik kijk echt terug op een super tijd!
In my famous last words wil ik jullie graag bedanken voor het trouw lezen van mijn verslagen. Het voelt altijd goed om reacties te krijgen en te weten dat überhaupt iemand leest wat ik schrijf. Bedankt daarvoor! Verder wil ik even zeggen dat ik dit blog online laat staan, omdat ik zeer waarschijnlijk wel nog eens voor een tijd naar het buitenland ga. Zo kan ik jullie ook in de toekomst op de hoogte houden van mijn belevenissen. Als iemand ooit een keer Berlijn wil bezoeken (tip: doen) dan kun je mij altijd raadplegen!
Auf Wiedersehen und bis bald!
P.s.: Als iemand ooit mijn eerste tv-optreden op de Duitse televisie bij RTL terug heeft gevonden, laat het me dan weten a.u.b! Wie weet wordt het filmpje waarin ik 3 sauzen moest beoordelen mijn grote doorbraak…
-
13 Februari 2011 - 18:09
Rita:
Tom, tot een half jaar geleden, was Duitsland niet direct een bestemming die me zo aantrok. Inmiddels heb ik dat allang bijgesteld! Doordat jij er woonde, ben ik anders naar b.v. de taal, de mensen, de muziek gaan kijken en luisteren. Nadat we je in krap 1/2 jaar 3x hebben opgezocht, heb ik steeds opnieuw weer de behoefte om deze bijzondere stad te bezoeken. Je raakt er gewoon niet uitgekeken. Het afscheid van je vrienden in Berlijn doet mij ook veel. Temeer omdat Seneida en Alba er echt werk van hebben gemaakt. Straks ga je een keuze maken waar je je buitenlandse stage zult gaan doen. Hoewel ik me kan voorstellen dat je je grenzen weer wilt verleggen, zou ik het helemaal niet erg vinden als Berlijn tot de mogelijkheden zou behoren.. Welkom thuis! -
13 Februari 2011 - 18:30
Sam:
Tom... Je bericht over het dubbele gevoel beschreven erg duidelijk wat ik vorige week vrijdag voelde ;).. het blijft jammer dat we maar n half jaar lang weg mochten gaan! (aan de andere kant is het altijd wel weer fijn om thuis te komen...:P) -
13 Februari 2011 - 18:38
Marion:
Hoi Tom,
Zoveel gevoelens, twijfels, en emoties; ik kan me goed voorstellen, dat het heel dubieus is. Maar je hebt een levenservaring erbij; eentje die niemand je meer af kan nemen. En zoveel vrienden erbij, dat is sowieso al heel positief.
Und weil du Berlin vermissen wird, schreibe ich dies in unsere Lieblingssprache ;-) (okay denn, meine Lieblingssprache). Ich finde es auf jeden Fall wunderschön, dass du so positiv über Deutschland bist! Komm gerne einmal auf mein Praktikum vorbei!
3/4 April werde ich selbst nach Deutschland gehen, 4 Monate. Nur nicht nach Berlin, aber nach Marburg. Dann kannst du mein Blog lesen. Ich glaube, wir erfahren die gleiche Sachen... Und natürlich darfst du einmal vorbeikommen. Marburg ist kein Berlin, aber zumindest Deutschland?
Zo, het laatste stukje weer in het Nederlands. Ik weet niet of ik het al tegen je gezegd heb, maar ik merkte op mijn feestje dat Berlijn je écht gevormd heeft.
Tot snel weer eens!
xxx
Marion -
13 Februari 2011 - 18:56
Theo:
Tom,
Wat weer een leuk en nu he;aas afsluitend verslag van je uitwisselingsstage op de Hochschule für Wirtschaft und Recht.
Eigenlijk gaat het nog steeds en ging het ook steeds over hoe je leeft, uitgaat en studeert.
Ik denk dat de lezers, en ik in ieder geval zeker, daar een goede indruk van heb gekregen. De foto's helpen met name om een goede indruk te krijgen van jouw bourgondische leven in Berlijn.
Koester je ervaringen en gebruik ze voor de toekomst en je keuze voor de aanstaande stage in het laatste studiejaar. -
13 Februari 2011 - 19:19
Guido:
Nou die nodige liters bier waren wat weinig voor mijn smaak. Maar nergens is het bier en de schnitzels beter dan in Duitsland! -
13 Februari 2011 - 23:20
Alba:
As you say in your report, not all the people that you have met here are considered as a good friend, but im sure, you are one of those real friends for me. Really enjoyable to meet you here, and yes, we will see each other next month!
so enjoy life at home!
Dont forget those real friends that you left here, cause we will never forget you!
Buenas noches y muchos besos! -
14 Februari 2011 - 11:07
Pieter Minkenberg:
Ton, de complimenten voor je verslagen. Goede opbouw en leest als een goed boek.
Er zit een journalist in spe in je! -
18 Februari 2011 - 16:01
Tom:
Bedankt iedereen! -
21 Februari 2011 - 13:15
Buurvrouw Ingrid:
Hoi Tom, ik zag je laatst lopen en raar genoeg hebben we nog helemaal niet met elkaar gekletst. Ik heb al je reisverslagen gelezen en vond het zo leuk allemaal. Ook heel herkenbaar.
20 jaar Mainz gaan ook niet in je koude kleren zitten. Ik kan me goed voorstellen dat je Berlijn af en toe zult missen maar een mens ist ein gewöhnheitstier en je zult hier ook weer gauw wennen en je vrienden, die verlies je nooit !!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
