Een spetterend 2011!

Beste lezers,


Om te beginnen wens ik jullie natuurlijk allemaal een spetterend 2011 met veel geluk, liefde, vooruitgang, voorspoed en zo verder. Moge het nieuwe jaar een succes worden voor iedereen. Verder moet ik het nieuwe bericht even starten met een rectificatie: in mijn vorige verslag schreef ik dat copyshops typisch Duits zijn en ze tegenwoordig nergens meer gepresenteerd worden in Nederland. Niets blijkt echter minder waar; in de Randstad schijnen er nog zeer veel van deze winkels te zijn en de gretige aftrek onder de klandizie is vooral te danken aan studenten. Sorry Julia!
Verder blijk ik vrij veel over het uitgaan te schrijven, terwijl ik hier natuurlijk toch ben voor school…toch? In ieder geval zal ik die kant van de uitwisseling ook wat meer proberen te belichten!


Aangezien mijn vorige verslag al zeker een maand terug is geschreven, is er sindsdien natuurlijk weer veel gebeurd. Wat volgt is een kleine greep uit mijn nieuwe ervaringen van de maand december en natuurlijk het begin van het nieuwe jaar dat ik gevierd heb in Berlijn!


Nadat al enkele vrienden langs waren geweest, was het van 2 t/m 5 december de beurt aan Rick. Hij was al eerder langs geweest, maar omdat hij ook het nachtleven eens wilde ervaren, besloot hij nog een weekend naar Berlijn te komen (uiteraard ook voor de culturele aspecten). Zaterdagmiddag bezochten we voormalige ondergrondse Tweede Wereldoorlog bunkers, hetgeen erg interessant was. Zelf was ik er ook nog nooit geweest, en enkele interessante verhalen en anekdotes verteld door de gids passeerden de revue. Hoogtepunt van dat weekend was eigenlijk een bezoek aan een discotheek gelegen in Oost-Berlijn, waar die avond ook een Erasmusparty plaatsvond (met dus veel internationale studenten). Met de gebruikelijke groep mensen waarmee ik uitga vertrokken we richting de uitgaansgelegenheid, waar we bij de deur nog even in een rij moesten wachten. Normaal gesproken vervelend, maar dit keer legde het ons geen windeieren. Rick kreeg ineens de geniale ingeving mij ‘’verrekter Mongol’’ te noemen, naar de bij jongeren welbekende serie New Kids, die ook in Duitsland uitgezonden en – hoe kan het ook anders – nagesynchroniseerd wordt. Achter ons vonden 2 Duitsers dit kennelijk erg grappig, en zeiden ‘’Mongol jonguh’’ in koor. Na hen uitgelegd te hebben dat de serie uit Nederland komt, het land waar ook wij vandaan komen, vonden ze dit blijkbaar zo geweldig dat ze ons gratis entree besloten te geven (Normalpreis: 8 euro). Althans, de beide jongens kenden iemand achter de ‘’kassa’’ en zij zouden dat wel effe regelen. En zo geschiedde. Maar dit was nog niet alles. Ik kreeg ook een VIP-bandje voor gratis drank bij een speciaal feest onderin de discotheek. Iets met een verjaardag ofzo. De avond werd uiteindelijk erg goedkoop zoals u wel begrijpt, en de champagne, wodka en tequila vloeiden rijkelijk.


Het weekend daarna stond in het teken van de Sinterklaasintocht in het Holländisches Viertel in Potsdam, vlakbij Berlijn. Met een hele groep Nederlanders togen we naar de Brandenburgse hoofdstad om de goedheiligman te bewonderen. Iets te laat arriveerden we er, maar voor enkele mensen wel nog tijd zat om nostalgisch bij de Sint op schoot te gaan zitten en het gemengd Nederlands-Duitse publiek te verblijden met een liedje. Nou ja, verblijden…Oké, het was in ieder geval een leuk initiatief! Evenals het naar dit evenement toegaan. Wat we allemaal zo misten was op de opgezette markt te vinden; tulpenbollen, haring, kibbeling, stroopwafels, kroketten, frikadellen, you name it! Na nog een foto met de Sinterklaas a.K.a. ‘’wat sta je toch geil op de foto’’ die waarschijnlijk afkomstig was uit de Achterhoek of het Overijsselse was het tijd ons op te maken voor de verjaardag van een Frans meisje en het laatste weekend stappen voor de kerstvakantie.


De tijd vliegt. Een week later sta ik op Berlin Schönefeld op mijn vlucht naar huis te wachten. Sinds begin september was ik al niet meer thuis geweest, en was nu echt even toe aan Nederlandse televisie, eten dat voor je gekookt wordt, vrienden en bekenden weerzien en was die voor je gedaan wordt. Héérlijk!
Met de kerst gegourmet en ander lekkers gegeten. Ook op 1e en 2e Kerstdag stond het gebruikelijke op het menu: de eerste twee Home Alone films en All You Need Is Love. De 29e was het alweer tijd om terug te vliegen naar de Duitse hoofdstad, maar een dag later kwamen pap, mam, Maarten en Bart alweer langs om vervolgens weer een dag later het begin van het nieuwe jaar in Berlijn te vieren. Dit was geweldig, ik heb nog nooit zoveel vuurwerk bij een jaarwisseling gezien. Een aanrader dus voor de mensen die iedere Oud op Nieuw lui op de bank zitten of in het lokale dorpscafé de nacht uitzitten. Dit is ge-ga-ran-deerd veel leuker!

En tenslotte zoals beloofd het schoolaspect in het verslag, wat al meteen vrij negatief is. Dit zijn mijn laatste weken op uitwisseling en het belooft een zware laatste maand te worden. Essays, verslagen, presentaties en end exams staan op me te wachten. Even duimen, omdat ik vrijwel alles hier moet halen om de uitwisseling niet opnieuw te hoeven doen. Op zich zou een nieuwe uitwisseling geen heel slecht vooruitzicht zijn hoor ik u denken, ware het niet dat je dan geen Erasmusbeurs meer krijgt. Oké, weg nu met die negatieve toon want tot nu toe heb ik nog alles gehaald. Het kan wel zijn dat een nieuw verslag op waarbenjij.nu wat langer op zich laat wachten, maar niet getreurd: ik zal zeker nog een eindverslag op het blog plaatsen!

Frohes neues Jahr!

Ciaoi! (Duits-Italiaanse variant op Tschüssi)