Spaanse invloeden in het koude Duitsland

Guten Abend!


Na 3 weken vind ik het wel weer eens tijd voor een refreshed page van al mijn ervaringen in Berlijn. Maar waar te beginnen? De afgelopen weken is er alweer zoveel gebeurd…kan me nauwelijks voorstellen dat het alweer bijna medio november is!
2 Weken geleden zijn pap, mam en Maarten langsgekomen. Erg leuk om ze weer eens te zien, hoewel een tijd weg van huis zijn tegenwoordig niet meer hetzelfde betekent als 20 jaar geleden. Zo maken de moderne media het leven wel érg gemakkelijk, en ook thuis is ineens veel dichterbij dankzij een blik in de woonkamer via Skype of MSN. Maar zelfs al deze fantastische programma´s kunnen uiteraard de werkelijkheid niet vervangen. In de regen en kou stond ik mijn familie in het weekend van 23 oktober dan ook op te wachten. Zie ik al een gele nummerplaat? Ah daar! Oh nee, toch Duits…het was dus nog een hele kluif om de juiste auto eruit te pikken, zeker omdat ´´we´´ net een nieuwe wagen hebben. Na 5 minuten gewacht te hebben kon ik ze dan eindelijk begroeten…mét een TV! Nu kon ik eindelijk beginnen met waar docenten op de middelbare school allang een moord voor zouden doen: hun leerlingen aan Duitstalige films en tv-series krijgen. Na het een en ander geïnstalleerd te hebben, zijn we het centrum ingegaan. Omdat my fellow relatives maar 2,5 dag bleven, heb ik ze zoveel mogelijk van de miljoenenstad laten zien. Uiteraard is een weekendje te kort voor zo’n grote stad, maar ik denk dat ik wel een goede indruk heb kunnen achterlaten. Ook het Festival of Lights, een toeristische trekpleister waarbij alle bekende gebouwen op een speciale manier verlicht zijn, heeft hier zeker een bijdrage aan geleverd. Aanrader voor diegenen die volgend najaar naar Berlijn willen komen!


Op zaterdagavond konden Maarten en ik lekker wegzwijmelen bij heerlijke piano-uitvoeringen van bekende popmuziek in de lounge bar van ’t hotel. Ik vind dit soort muziek helemaal top, maar ik zou me kunnen voorstellen dat de jongere generatie hier over het algemeen misschien niet zo’n hele grote fan van is. Waarschijnlijk dacht onze pianist hetzelfde, want toen bij iemand per ongeluk de ringtone ’’Nein mann’’ van Laserkraft 3D (voor de wat oudere lezers en niet-stappers onder ons, hier de link: http://vimeo.com/11599712) afging, speelde meneer er handig op in: hij zocht het nummer op op internet en liet het nummer door de bar schallen. De blik in de ogen van de bejaarden in de bar zal ik overigens nooit vergeten. Maar man, wat heeft die pianist een relaxte baan! Muziek maken met een drankje in de ene hand, en een vrouwenbil in de andere kwam hij de avond wel door…hoezo piloot favoriete beroep?


De zojuist genoemde tv staat inmiddels op mijn nieuwe kastje. Juist, ik ben naar de Zweedse meubelgigant geweest! Aangezien ik hier toch een tijdje zit, vond ik een mooie ’’crib’’ wel belangrijk. Een Scandinavische stoel faciliteert een rustig avondje lezen, terwijl een zwarte mat mijn voeten verblijdt. En die rust heb ik wel nodig. De komende weken staan er namelijk veel presentaties en zogenaamde midterm exams op de planning; tussentijdse tentamens. Ook de vakkenkeuze had nog wel wat voeten in de aarde. Ik dacht dat ik tot 3 weken na mijn eerste keuze nog wel andere vakken kon kiezen (bijvoorbeeld omdat ik er achter kwam dat een vak toch nét niet was wat ik zocht). Bleek toch even tegen te vallen. Uiteindelijk is gelukkig nog alles goed gekomen, en ga ik vol goede moed mijn eerste Prüfungen tegemoet!


Op cultureel gebied ben ik nog niet echt tevreden met mezelf. De mensen die me goed kennen, weten dat ik nogal een uitslaper ben in het weekend. En dan niet tot 9 of 10 uur. Denk eerder aan 12 of 13 uur. Die tijd had ik ook kunnen gebruiken om een museum, tentoonstelling of een andere culturele bezigheid te kunnen bezoeken. Deze instelling wil ik dus gaan veranderen, maar dit betekent niet dat ik helemaal stilgezeten heb. Zo ben ik afgelopen donderdag naar een door school georganiseerde excursie naar de Reichstag gegaan. We zijn niet alleen in de alom bekende koepel bovenop het prestigieuze gebouw geweest, maar ook in het parlement zelf. Tip: Als iemand het gebouw tijdens zijn of haar verblijf in Berlijn wil bezoeken, ga dan op tijd of boek van tevoren, want er staat vrijwel altijd een rij van Berlijn tot Tokio. Overigens staat er bij een aantal mensen weer in de planning om langs te komen, dus met hen ben ik ook weer van plan de nodige bezienswaardigheden met een bezoekje te verblijden.


Een ander cultureel (?) aspect des levens – en zeker in Berlijn – is natuurlijk het uitgaan. Ik kan u inmiddels een update-tje geven over mijn dansvaardigheden. Afgelopen vrijdag was ik weer in Club Soda, waar ik de vorige keer al over schreef. Dit maal heb ik les gekregen van enige Spaanse dames in, jawel, Salsa dansen. Mét omstanders welteverstaan. Toch wel ietwat vervelend als je weet dat je nog wat – laat ik het voorzichtig omschrijven – minder bent in deze sport. Je voelt de ogen van de mede-dansvloer-genoten en de overigens nog stijvere Duitsers in je rug branden, maar iedereen moet leren. Ik heb de Zuid-Europeanen beloofd samen met hen komende vrijdag naar Salsa les te gaan in Club Havanna, om mijn opgedane kennis na de les vervolgens meteen in de praktijk te brengen. I’m really looking forward to it, maar soms krab ik me nog wel eens achter mijn oren of ik wel daadwerkelijk de zoon ben van een zekere Rita en ene Theo die in de jaren ’80 en ’90 de nodige dansprijzen hebben gewonnen…


Inmiddels heb ik ook begrepen dat de Koningin in 2011 naar Thorn en Weert komt. Gelukkig ben ik dan weer terug om dit spektakel in mijn eigen kleine dorpje niet te hoeven missen!


Met vriendelijke groet vanuit een steeds kouder wordend Berlijn, was getekend,

Tom Peters