Ervarenderwijs integreren

Dominique Strauss-Kahn. We kennen de beste man allemaal, of hebben er op zijn minst over gehoord de afgelopen weken. DSK: Slachtoffer van hogere machten? Of heeft hij zich daadwerkelijk zelf het hele gedoe rondom verkrachting en prostitueebezoek op de hals gehaald? De Grieken denken het eerste. Volgens een welbekende complottheorie in Griekenland zou oud-premier Papandreou, wiens vader Amerikaans is, samen met de Amerikanen en Sarkozy DSK in de val hebben gelokt. Sarkozy zou het goed uitkomen omdat op deze manier een invloedrijke linkse concurrent voor de presidentsverkiezingen dit jaar uit de weg geruimd zou worden. En de Grieken kregen eindelijk de mogelijkheid om de zware eisen en bezuinigingsmaatregelen die ze moesten doorvoeren voor het IMF, waar, dus inderdaad, Strauss-Kahn president van was, te wreken. Of het waar is of niet, ik ben in ieder geval weer helemaal up-to-date over de laatste internationale conspiracy theories.

Goedenavond iedereen!

Ik vond het wel weer eens hoog tijd voor een update. Zoals ik in mijn vorige verslag al schreef heb ik op 16 februari een NAVO-conferentie bijgewoond. Het thema was ‘’Greece: 60 years in NATO’’ waar onder andere Secretaris-generaal Anders Fogh Rasmussen van deze Noord-Atlantische organisatie een speech hield. Ook mijn eigen baas had de eer om zijn zoetgevorsterde stemgeluid door de zaal te laten schallen. Mijn taak was enkel en alleen het luisteren naar de gastsprekers, wat zo nu en dan echt heel waardevol kon zijn. Het was een interessante bijeenkomst waar de Duitse ambassadeur wat doelloos rondliep. Het feit dat Duitsland hier geen vrienden heeft gemaakt de afgelopen maanden werd dus pijnlijk duidelijk.
Bij aankomst moest ik even wachten op de rest; uiteraard was ik pünktlich, maar dat geldt niet voor iedereen. Mooie gelegenheid om de lobby van de Athens Music Hall, waar het evenement georganiseerd werd, eens goed te bekijken. Deze was echter niet echt interessant. Gelukkig voltrok zich even later een interessant schouwspel. Een bewaker rende plotseling snel naar buiten. In eerste instantie dacht ik dat hij dit deed om zichzelf te bewijzen tegenover een eventueel aanwezige baas, maar al snel werd duidelijk wat de reden was; een verse groep demonstranten meldde zich aan de hekken. Nou ja, meldde... ze kwamen aangerend en probeerden met alle geweld de poorten open te breken, hetgeen niet lukte door de sterk aanwezige beveiligingsmacht. Jammer voor hen, maar er doen zich waarschijnlijk nog zat gelegenheden voor om opnieuw te gaan protesteren…
Zo’n conferentie is ook wel erge kontenkruiperij: niemand is natuurlijk oprecht in je geïnteresseerd, op je visitekaartje na dan. Zoals ik al geleerd heb draait alles daar om netwerken. En dat is erg lastig als je nog niemand kent, en zeker als je zelfs ‘nog maar’ een stagiair bent. Hopelijk kennen wat meer mensen mijn gezicht over een half jaartje.

Iedere dag leer ik op stage weer een beetje meer. Onlangs kwam er een EVS-student langs die geïnteresseerd was in vrijwilligerswerk bij onze organisatie. Alla nam het interview af en waarschuwde me na afloop dat niet iedereen zo oprecht geïnteresseerd is als het misschien op het eerste gezicht lijkt. Er zijn in het verleden schijnbaar andere EVS-studenten langsgekomen die zogenaamd erg positief over de NAVO waren, waar onze associatie veel mee samenwerkt. Maar feit is echter dat veel EVS-studenten anarchisme een warm hart toedragen en er dus niet op uit zijn om hier een leuke periode te hebben. Iets waar je normaal gesproken niet snel bij stilstaat, maar wel goed is om op geattendeerd te worden. De directeur is tijdens de oorlog in voormalig Joegoslavië zelfs een tijdje beveiligd geweest. Hoe vredelievend de doelen van onze organisatie vaak mogen lijken, de waarheid is soms heel anders voor sommige mensen.
En hoe extreem sommige anarchisten kunnen zijn, bleek vorige week in Nosotros. Dit is een bar in de goedkope wijk Exarchia waar we vaker wat gaan drinken alvorens naar een echte club te gaan. Onlangs kwam daar een wat verstrooide jongeman op ons af, die even haarfijn uitlegde hoe je een bom moet maken. Altijd zeer waardevol om te weten natuurlijk, maar toen hij begon uit te leggen dat als er daar een politieagent zou binnenkomen hij niet levend buiten zou komen, ben ik afgehaakt. Toch is er wel nog iets leuks te melden over die avond. Ik heb er namelijk ene Andy ontmoet. Ik vroeg hem waar hij vandaan kwam, en hij antwoordde: ´´België.’’ Dat is al leuk natuurlijk, maar toen bleek het ook nog eens Vlaanderen, Limburg en zelfs Maasmechelen te zijn. Hoe dichtbij wil je het hebben? Helaas sprak hij geen dialect maar verstaat het wel, dus af en toe kan ik nog eens een woordje Limburgs wisselen. Wie had dat nou verwacht, op zo’n grote afstand van dat Bourgondische stukje Nederland.

Reddingspakketten die naar Griekenland worden gestuurd. Niets nieuws in de afgelopen maanden natuurlijk, maar dit was wel een heel speciale: een voedselpakketje! Pap en mam hebben mij een strijkplankhoes, poedersuiker, pannenkoekenmix én - het mag niet ontbreken – hagelslag gestuurd. Immense dank aan het thuisfront dus!

Dan is er nog iets van belang te melden: de keuken. Op zich was ik er best tevreden mee, het zag er degelijk uit en oké, hij kon misschien een goede schoonmaakbeurt en een nieuw kleurtje gebruiken, maar het was te doen. Vorige week werd mijn aandacht echter getrokken door iets wat eigenlijk geen deel hoort uit te maken van het interieur. Iets waar Rob Geus niet vrolijk van wordt. Vanuit mijn ooghoek zag ik een klein diertje, ook wel vaker ‘kakkerlak’ genoemd, we moeten het beestje wel bij zijn naam noemen, zich mijn kant op bewegen. Allemaal leuk en aardig natuurlijk zulke organismen, en onder het mom ´´hoe meer zielen hoe meer vreugd’’ liet ik hem nog even krioelen in het afval. Nou oké, ik was hem uit het oog verloren. Een paar dagen later ontdekte ik hem weer maar helaas moet ik u mededelen dat hij verdronken is; Almu had hem onder een glas gestopt in de wasbak en waarschijnlijk heeft hij iets te veel water binnengekregen. In de zomer schijnt het te barsten van deze insecten, dus dit is helaas een reden waarom ik nog niet zo naar dit seizoen uitkijk…

Afgelopen zaterdag ben ik weer naar Griekse les geweest. Man,man, man wat een chaotisch zooitje daar. Maar dan wel in de grappige zin van het woord. Het begint al bij aanvang van de les. Officieel begint die om half 4, maar dan is er nog niemand te bekennen. Rond 15.50 uur druppelt een van de 3 leraren eindelijk eens binnen. Als je denkt dat je het dan hebt gehad, moet je jezelf teleurstellen. Om het half uur rent er iemand van de acteerschool naar binnen (lessen worden daar gegeven) om te vragen of iemand wil deelnemen aan een toneelstuk of om het aantal aanwezigen te checken. Vervolgens moeten we Griekse mythologie gaan voorlezen, waarvan de leraren, die jonge vrijwilligers zijn, zelf niet eens snappen waarom ze het doen. Het voorlezen is lastig omdat we pas 4 weken Grieks hebben gehad en het alfabet heel anders is. Leuk hoogtepunt zijn altijd de Nigerianen. Die liggen elkaar namelijk constant uit te lachen om hun fouten, waardoor het geheel soms niet meer onder controle te houden is. Ook wordt de cursus wel eens onderbroken doordat een van de Pakistanen gebeld wordt en uitgebreid gaat vertellen wat hem die dag bezighield.
Tijdens de lessen heb ik een Zuid-Koreaanse leren kennen die 5 jaar voor LG in Amsterdam gewoond heeft. De 2e persoon dus waarmee ik een woordje Nederlands kan wisselen. Ze gaat 30 april terug naar Nederland voor Koninginnedag en een concert, toppunt van immigratie dus!

Afgelopen donderdag was er voor de EVS-studenten een internationale avond in het EVS café; er werd een Griekse film getoond, er was een presentatie over Letland en uiteraard mocht een biertje – we zijn immers een soort van studenten – niet ontbreken. Weer veel nieuwe mensen ontmoet en interessante verhalen gehoord. Gistermiddag zijn we met een groep naar het park geweest waar we gegeten, gedronken en gevoetbald hebben (dat verklaart de enorme spierpijn die ik op dit moment heb). Ook hier week vaak het verschil tussen ´´Dutch’’ en ´´Deutsch’’ en ´´the Netherlands’’ en ´´Holland’’ moeten uitleggen, maar goed, dat vergroot de kennis van buitenlanders over Nederland ook weer, en hier help ik natuurlijk graag aan mee.

Zoals in het begin van het verslag al duidelijk werd is er, zoals ook wel bekend in Nederland, een grote woede onder de Griekse bevolking jegens de gevestigde (inter)nationale orde. Natuurlijk is het zo dat de Grieken er een zooitje van hebben gemaakt, maar dit waren vooral de hoge politici, die door corruptie ieder jaar een ander familielid een baan aan konden bieden. Ik heb iemand gesproken die zei dat haar moeder qua salaris van 1200 euro per maand naar 600 euro per maand is gegaan. Ook zouden Frankrijk en Duitsland Griekenland onder druk hebben gezet om grote hoeveelheden defensiemateriaal van hen te kopen (vooral voor de scheepvaart) en dit is de Grieken nu dan ook helemaal in het verkeerde keelgat geschoten. Vaak wordt er in de media naar mijn mening te oppervlakkig gekeken naar de crisis hier, waarbij de vraag in me opkomt of het allemaal wel zo eenvoudig is als het lijkt. Iets om eens goed over na te denken, alhoewel dat besef in Noord-Europa lastig door lijkt te dringen...

Om ook nu weer met een positieve noot te eindigen (al weet ik niet of iedereen dit als iets goeds ervaart): ik kom van 13 t/m 18 april een lang weekend terug naar huis! Een soort van vakantie dus, maar dan thuis.
Van mijn baas heb ik het aanbod gekregen om na het officiële eind van mijn stage op 8 juni nog een aantal weken langer door te werken. In ruil daarvoor kan ik vanaf 21 juli aan een project op Kreta deelnemen dat ik op dit moment zelf aan het opzetten ben. Het is een zomerkamp om jonge talenten die leiders van de toekomst willen worden te stimuleren en hen dingen te leren over leiderschap en economie door middel van sportactiviteiten, uitstapjes, debatten, simulatiespelletjes etc. De vlucht naar Kreta zou dan voor me betaald worden en ik zou tegen zeer gereduceerde prijs kunnen deelnemen aan het project. Hier ben ik op dit moment dan ook serieus over aan het nadenken. Het zou in ieder geval goed staan op mijn CV.
En volgende week komen oma (83) en Maarten op bezoek, dus eindelijk kan ik uit gaan vogelen of ik ook het beroep ‘’ervaren gids’’ aan mijn CV kan toevoegen…

Tot de volgende!

P.s.: Er zijn nieuwe foto’s toegevoegd aan de reisverslagen, check ze uit!