Protesten, Stakingen & Demonstraties

7 februari jl., RTL Nieuws: GRIEKEN OPGEROEPEN TE STAKEN
Vakbondsleiders in Griekenland hebben opgeroepen dinsdag te staken uit protest tegen draconische bezuinigingsmaatregelen. De grootste bonden willen een staking van 24 uur vooral in overheidsbedrijven en -instellingen en rekenen op betogingen op dinsdagmiddag.

9 februari jl., NU.nl: GRIEKSE VAKBONDEN WILLEN STAKING VAN 48 UUR
De werkonderbreking heeft vrijdag en zaterdag plaats. Het is de tweede keer deze week dat de Griekse vakbonden een staking hebben uitgeroepen. Dinsdag legden veel Grieken al 24 uur het werk neer.

9 februari jl., mijn Facebook-account: Had niet verwacht zo hard getroffen te worden door de economische malaise; 48-uursstaking afgekondigd voor het OV. Hoe kom ik dit weekend nu bij de bars en café's? Crisis!

13 februari jl., mijn Facebook-account: Gisteravond ervaren hoe traangas voelt en smaakt; geen aanrader. Ook weet ik nu wat rellen zijn. Maar geen demonstraties meer voor mij... — in Athene.

Jaja, het waren me ‘n eerste 2 weken Griekenland wel. Bovenstaand vat het meeste wel samen; stakingen, demonstraties en protesten zijn hier een begrip. Uiteraard zal dit in heel het land wel te merken zijn, maar de hoofdstad is waarschijnlijk nog een tikkeltje erger, en ik zit er middenin. Maar ik zal beginnen bij het begin: wat is er precies allemaal gebeurd na mijn vorige verslag, en wat was ik vergeten te vermelden? Om te beginnen: ik had jullie al verteld over het gevaarlijke verkeer. Hier ben ik inmiddels gewend aan geraakt, al blijft het natuurlijk abnormaal. Bovendien houden de taxichauffeurs ervan om iets omhanden te hebben tijdens het rijden, en hier hebben ze dan ook iets op gevonden; kleine, mobiele Tv’tjes die populairste Griekse Tv-zenders doorstralen naar hun eigen, kleine cabine. Allemaal leuk en aardig, maar ik zou de Grieken toch willen aanraden dit te verbieden. Ach ja, wat betreft wetten maken hebben ze momenteel dan ook wel wat anders aan hun hoofd: gigantische bezuinigingen om in aanmerking te komen voor nieuwe noodsteun van andere Eurolanden en het IMF. Alla, mijn begeleidster, vertelde dat de gemiddelde inwoner van dit land 700 euro per maand verdient. Uit eigen ervaring weet ik dat bijvoorbeeld de prijzen hier in de supermarkt nog hoger liggen dan in Nederland, dus ik vraag me serieus af hoe iedereen hier het hoofd boven water houdt. De protesten zijn in mijn ogen dan ook steeds begrijpelijker, alleen zitten er natuurlijk altijd hooligans tussen die het voor de rest van de groep verpesten.

Zoals ik laatst al schreef, heb ik onlangs wat nieuwe mensen leren kennen, waaronder een fanatieke Zweed die hier zijn EVS-programma doet en tevens fanatiek anarchist is. Hij nodigde me dan ook uit om afgelopen zondag mee te gaan naar een protestmars op het Syntagma-plein bij het parlementsgebouw. Die avond om 18.00 uur zou er namelijk gestemd worden over onder meer het ontslaan van 150.000 ambtenaren. Overdag reden er ook in mijn wijk wagens met luidsprekers door de straten om mensen op te roepen naar het centrum te komen. Ik probeer natuurlijk zo goed mogelijk in te burgeren, dus ik beantwoorde Axel’s verzoek met een volmondige ‘’ja.’’ Nietsvermoedend toog ik naar het centrum in de hoop een glimp op te vangen van de protestmars. Bij aankomst bleek dat ik er eerder onmogelijk overheen kon kijken dan dat ik moest zoeken naar demonstranten. Later zou blijken dat er 80.000 tot 200.000 op de been zijn geweest.
Rond 17.00 uur kwam ik aan bij de McDonalds op Syntagma, en de sfeer was nog vrij vredig. Oké, afgezien van die communistische muziek die door de luidsprekers galmde dan. Na een minuut of 20 hoorde ik enkele knallen en moest ik ineens niezen en tegelijkertijd liep het water me in de mond. En dat was niet vanwege die heerlijke geur die vanuit de Mac kwam. Er bleek traangas tegen de fulltime demonstranten te zijn ingezet, die ook het ter hand nemen van een brandbom niet schuwen. Op het begin was dit nog wel te overzien, maar na verloop van tijd werd er zóveel afgeschoten, dat de situatie niet meer te houden was; iedereen werd teruggedrongen door de oprukkende politie. Er volgden wat woordenwisselingen (waarvan ik aanneem dat het scheldpartijen waren) en mijn Zweedse vriend (‘’Keep the red flag high!’’) deed gezellig mee. De sfeer werd steeds grimmiger en ik besloot naar huis te gaan. Zoals het een echte anarchist/communist betaamt, liep Axel vriendelijk mee naar het metrostation om me de weg te wijzen en liep vervolgens weer terug om zijn strottenhoofd opnieuw hard te laten werken.

Eenmaal thuisgekomen werd ik weer herinnerd aan het feit dat Zuid-Europese badkamers niet zo luxe zijn als die in Noord-Europa. De vorige keer vertelde ik al over de te dunne leidingen, maar ik heb nog een schokkende ontdekking gedaan. Als je de grote boodschap wilt doen, moet je zelfs de douchekop gebruiken om extra druk te zetten zodat ook de keutels hun weg naar het riool kunnen vinden. Allemaal niet zo praktisch, maar je moet er wat voor over hebben, zo’n stage.

In het vorige bericht schreef ik al over het Heinkeken en Amstel bier dat hier overal te vinden is. Een korte geschiedenis aangaande dit opvallende feit: Amstel werd van 1967 tot 1973 veel gesmokkeld, als daad van verzet tegen de nationalistische propaganda (ook op biergebied) van het toenmalige regime in Griekenland. Vandaar dat het nog steeds populariteit geniet.

Ik woon in een immigrantenwijk waar veel Afrikanen wonen. Ik zie eigenlijk amper autochtonen. Dit levert wel eens grappige situaties op, zoals anderhalve week terug toen ik pasfoto’s moest laten schieten voor mijn OV-maandkaart (niet dat iemand dit ooit controleert, maar goed). Ik liep het winkeltje binnen, en werd meteen getrakteerd op een luid kabaal dat van een oude tv kwam. Wat bleek: de eigenaren van de winkel waren net een trouwerij/uithuwelijking terug aan het kijken van enkele jaren eerder. Om zichzelf toch verstaanbaar te maken zette de winkelbediende het toestel zachter en vroeg wat ik wilde; een pasfoto dus. Ergens vanuit een duister hoekje onder de trap werd een apparaat tevoorschijn gehaald en, naar ik aanneem de dochter, hield provisorisch een scherm op achter mij voor een perfect resultaat. Een leuke ervaring rijker, en 5 euro armer verliet ik het winkeltje.

Als je in Athene een trolleybus neemt, verwacht dan niet dat je snel in het centrum zult zijn. En niet vanwege het stokkende verkeer, maar het komt niet zelden voor dat een kabel los schiet. De chauffeur moet dan zelf naar buiten en de bus op klauteren om te kabel weer aan het netwerk aan te sluiten. Je kunt erover zeggen wat je wilt, maar ze zijn hier wél milieubewust bezig, ondanks de crisis.

Vorige week zaterdagavond ging ik de stad in om uit te zoeken welke plekken leuk zijn om uit te gaan. Ik belandde in het district Gazi, met veel gezellige cafeetjes en loungebarren. Ik liep een industrieterrein op met daarop een oude fabriek, want ik had gelezen dat zich daarin een discotheek zou moeten bevinden. Nietsvermoedend liep ik naar binnen, en ik hoorde vanuit de zaal een eenstemmig geroep, gezang en gejuich komen: ik was middenin een bijeenkomst van de communistische partij terecht gekomen… gelukkig was er een vriendelijke jongeman die me de weg wees naar waar ik wel moest zijn, en we moesten beiden hartelijk lachen om het misverstand. Ik word iedere keer met deze politieke groep geconfronteerd; zou het lot mij roepen?

Hier volgen enkele dingen die me zijn opgevallen gedurende mijn verblijf tot nu toe:

- Griekse vlaggen. Je ziet ze overal: op taxi’s, regeringsgebouwen, bedrijfspanden, woningen en monumenten. Griekenland zou een goede tweede zijn op de ranglijst met de meeste vlaggen binnen een land, na de Verenigde Staten uiteraard. Als het land 1 euro zou krijgen voor iedere vlag die er hier te vinden is , zou het begrotingstekort ruimschoots zijn opgelost;
- Dansen. Volgens Alla zou er in Griekse club amper tot niet gedanst worden. Anderen ontkennen dit weer. Ik ga het voor u uitzoeken;
- Wateroverlast. Athene is niet gemaakt voor veel regenval in een korte tijd, de riolen kunnen het niet aan (misschien vanwege die te dunne buizen). Direct gevolg is dan ook dat scholen gesloten worden, omdat het ‘’te gevaarlijk’’ is om de straat op te gaan. Op dit punt kan ik ze aanbevelen eens naar Nederland te komen;
- Filters. Voordat ik hier naartoe kwam verwachtte ik dat ik iedere dag een liter water moest gaan halen bij de lokale supermarkt omdat het kraanwater niet te drinken zou zijn, maar hier hebben ze iets op gevonden: een filter. Goedkoop en zeer praktisch!
- Op dinsdag is er in mijn wijk altijd een markt, waar verse groente, vis en fruit te koop zijn. Nou ja vers, toen ik bezig was mijn bakje aardbeien te verorberen kwam ik erachter dat onderin schimmel zat. Misschien een Zuid-Europese beleving van ‘’vers?’’

Wat betreft de stage zelf, ook een belangrijk onderwerp van mijn half jaar weg natuurlijk, kan ik zeggen dat ik het wel interessant vind, met de kanttekening dat er momenteel weinig te doen is. Zoals ik afgelopen vrijdag om 14:30 uur al op Facebook plaatste: ‘’Uit Hogeschool Zuyd's stagegids: 'Je komt je afspraken na en past je zoveel mogelijk aan aan de gewoonten van het land en de stageverlener.' Prima, op naar huis!’’ Februari is altijd een rustig maand zo werd me verteld, en de komende maanden zal het drukker worden waardoor ik dan ook langere dagen moet maken dan overeengekomen. Ik houd me bezig met het organiseren van conferenties, het project ‘’Kernels of our Future’’ (zie GAAEC.org), het ondersteunen bij de dagelijkse bezigheden en het bezoeken van bijeenkomsten. Zo ga ik morgen naar een conferentie van de NAVO waar Secretary-General Rasmussen ook aanwezig zal zijn. Dit vind ik erg interessant en zie er dan ook naar uit. Gisteravond al de Nederlandse ambassadeur in Griekenland ontmoet, dus ik heb het wel naar mijn zin! Overigens heeft Mr. Georgiou me al uitgenodigd bij hem thuis, en dit schijnt in de Griekse cultuur een enorme waardering voor iemand te zijn, hetgeen hij ook al heeft uitgesproken.

Afsluitende wil ik nog even zeggen dat mijn gedachten de laatste tijd erg veel bij de Beekstraat zijn, aangezien enkele buurtbewoners momenteel een vervelende tijd doormaken, en degenen waarover het gaat weten wie er bedoeld worden. Ik wil dan ook even van de gelegenheid gebruik maken om hen nogmaals sterkte te wensen. Ook heb ik te horen gekregen dan Daantje, een van onze katten, een soort van leukemie heeft en een dezer dagen moet worden laten ingeslapen. Dan is zo’n afstand behoorlijk klote…

Om niet in mineur te eindigen, wil ik afsluiten met een mop die de actuele situatie in de wereldpolitiek goed weergeeft: 'Iemand stelde het programma op voor de eurotop: 18.00 uur: vergadering; 19.15 uur: werkdiner; 20.00 uur: bilateraal overleg, alleen eurozone; 22.00 uur: persconferentie; 22.05 uur: Silvio Berlusconi vertrekt naar de nachtclub, de drankjes zijn voor zijn rekening. Merkel weigert, omdat ze hieraan niet wil meedoen, Sarkozy slaat het aanbod af, omdat hij naar zijn vrouw en baby moet. Papandreou moet weigeren, hij kan de taxi terug niet betalen.'

Kalispera!